Na een hele korte periode van ziek zijn, en een hele resem aan onderzoeken hebben we onze kanjer Happy moeten laten gaan. Door een hersentumor takelde ze razendsnel af, dat deed ons zo een pijn om ze zo te zien. Maar na het afscheid werd het natuurlijk enkel erger, dan was er ook het gemis. En het feit dat je zelf moet beslissen wanneer het stopt voor je schat , maakt het er niet gemakkelijker op.
Natuurlijk, niet alle hondjes worden 15 jaar, maar je hoopt toch altijd die van jou wel.
Mijn lieve, lieve Happy
Toen ik je ophaalde bij Nicole had ik te veel dromen met je, maar je maakte ze allemaal waar. Werd gehoorzaamheidskampioen, schoonheidskampioen, agility, werd de mama en oma van de Wheatenlove-story, gewillig fotomodel,…en al de rest. Je hielp me door de lastigste perioden, telkens vrolijk kwispelend, want zo was je, Happy.
Behalve dat ene, heeel oud worden, kon je niet waarmaken. Het K monster in je kopje besliste daar veel te vroeg anders over. We zagen je zo vlug aftakelen, erg. En toen je mooie bruine ogen me smekend aankeken, met een lage kwispel, en dierenartsen zeggen dat ze niets meer kunnen doen, wist ik dat het nu aan mij was om je te helpen.
En ja, ik weet dat ik dankbaar moet zijn voor dat prachtige dat ze ons gaf, maar het doet zo een pijn, verdomd veel pijn.
Tot ooit lieve schat, voor altijd diep diep in ons hart!